Op 23 februari jongstleden maakte de Vrije Universiteit bekend te stoppen met het aanbieden van de studie Nederlands. De overledene is precies honderd jaar geworden. Spoedig stroomden de reacties binnen. Over de doden niets dan goeds? Integendeel: de bedrijfsleiders der natie, bij monde van minister Van Engelshoven, vonden het niet erg. De studie was niet meer rendabel, er was blijkens het lage studentenaantal geen markt meer voor. Bovendien bleef de andere Amsterdamse universiteit dezelfde opleiding toch aanbieden? Een meerderheid in Tweede Kamer ziet het anders: de minister moet universiteiten dwingen om de moedertaalstudie te behouden.

Het is twijfelachtig of de reflex van onze volksvertegenwoordiging leidt tot een oplossing voor de acute maatschappelijke problematiek, namelijk dat er veel te weinig studenten Nederlands starten – inmiddels minder dan tweehonderd eerstejaars landelijk – om het lerarentekort in het voortgezet onderwijs op te vullen. Bij geen ander schoolvak is het tekort zo groot. Je zou verwachten dat politici de noodzaak inzien van een forse investering in universitaire talenopleidingen. Maar dat geld komt er vast niet; juist vanwege de chronische wanfinanciering van het hoger onderwijs staken op 15 maart de docenten van WOinActie.

Haags verdriet om de sluiting van een van de zes universitaire opleidingen Nederlands is aldus slechts schreien van krokodillentranen. Zolang hedendaagse Droogstoppels vasthouden aan verkeerd neoliberaal onderwijsbeleid, t.w. het bezuinigen op non-bèta, het pushen van moedertaal uithollende verengelsing en het systeem van ‘stukloonfinanciering’ (zodat universiteiten elkaar, en tevens hun eigen meer klassieke opleidingen, zijn gaan beconcurreren met hippe brede cultuuropleidingen om studenten te lokken), verandert er niets. O, en de anti-literaire afbraak van de afgelopen twintig jaar, waardoor leerlingen Nederlands nu een van de saaiste vakken vinden, verleidt ook niet echt tot leraarschap.......