1.

Ze droegen de kleren ze zeiden de dingen om het onwaarschijnlijk te doen lijken, als een leugen waarvan ze hoopten dat het dat was. En de goede mensen van de morgen hadden hun voeten in het gemorrel en hun zwijnenhoofden goed geschoren… en hoe ze hun posities kochten met saccharine en trouw.

Net zat ik me af te vragen, waarom ben ik ook een vrouw en waarom geen seksloos wezen dat boven de aardkorst zweeft in eeuwige gesteldheid, want ik had buikpijn en de decemberstormen woedden… toen M. een cd opzette van Bowie, met daarop ’The Bewley Brothers’. En ik bedacht dat ik weer eens dacht aan die oude vriend die voelde als een emotie die in de muziek verwerkt zat zoals melk in een pudding.

Toen nam ik me voor het voor eens en altijd uit te zoeken. De hoogmoedige gedachte. Hoe het komt dat dit vierkant ontstaat:

EMOTIE               EMOTIE

HERINNERING    KUNST

Vanwaar die aandoening?

M. zei, heel terecht, goeie M., dat de herinnering de oorzaak is van de emotie, want muziek wekt herinnering. Waaraan dan, vroeg ik? Van alle soorten kunst is muziek de soort die het meeste sentiment oproept, zei hij. Waarom?

Het is de herinnering, zegt M., die de context geeft. Maar ik zet muziek op en de context is gitaarakkoorden, tweede gitaar, tremolo.’And so the story goes they wore the clothes they said the things.’ Ik denk aan een mens, een sfeer, een situatie, shit. Flarden die de emotie verscheuren. Het is een associatie van momenten, de emotie is maar affectatie.

’Ja,’ zegt M.,’maar je hebt toen die muziek veel geluisterd. Dus het is logisch dat je die muziek nu associeert met personen met wie je toen omging. Je hersens doen dat, ze leggen verbanden, de hele tijd, cross-overs en…’......