Frederik Carel Gerretson (1884-1958) groeide op in een streng christelijk milieu, waar zondebesef en een met smart besmet hart niet meer uit het dagelijks bestaan waren weg te denken. Het gevecht met dit geloof en vooral het conflict tussen zintuiglijke hartstocht en deemoed tegenover God zou de latere dichter zijn hele leven parten spelen.

Vader Gerretson, handelsman en politicus, had voor zijn zoon ook een mooie betrekking in de handel in gedachten die daarvoor dan ook werd opgeleid. Allengs bleek echter dat ook een intellectueel beroep voor de zakenman in spe binnen handbereik lag. Hij ging studeren in Utrecht, Londen en Brussel en promoveerde naar eigen zeggen summa cum laude in Heidelberg. In 1925 wordt hij benoemd tot bijzonder hoogleraar in de geschiedenis van Nederlandsch-Indië, de vergelijkende koloniale geschiedenis en de volkenkunde van Nederlandsch-Indië aan de Universiteit van Utrecht. Hij was ambitieus en stond bekend als een scherpzinnig polemist die bij zijn tegenstanders ook veel irritatie moet hebben gewekt. Sedert 1938 was hij buitengewoon hoogleraar in de constitutionele geschiedenis van het Koninkrijk.

Als fel nationalist met Oranje hoog in het vaandel propageerde hij de Groot-Nederlandse gedachte en zette zich met hart en ziel in voor het behoud van Indië. Daarnaast beschreef hij de historie van de Koninklijke Petroleum Maatschappij, tegenwoordig het niet onomstreden bedrijf Shell. Twee jaar voor zijn emeritaat in 1954 werd hij lid van de Eerste Kamer voor de CHU.......