In de zomer 1976 bezochten wij in onze oude woonplaats Wissenkerke Oom Bertus en Tante Koos. Van hun zoon Leendert kreeg ik daar een stapeltje Eppo’s. Ik was acht. De hele vakantie zat ik de tijdschriften te lezen en herlezen. Voor mijn verjaardag vroeg ik een abonnement. Via het blad leerde ik kwaliteitsstrips kennen. Ik begon stripalbums te sparen. Vanwege ruimtegebrek heb ik mijn stripboeken in dozen gedaan en op zolder opgeslagen. In mijn boekenkasten staan uitsluitend nog boeken die gerelateerd zijn aan Nederlands-Indische letterkunde en aan (post)koloniale geschiedenis. In het leven moeten pijnlijke keuzes worden gemaakt. Soms open ik zo’n oude doos met strips en dan ben ik weer enkele uren zoet.

Mijn liefde voor lezen begon dus bij Eppo. Het tijdschrift, dat tussen 1978 en 1980 ook in Indonesië werd gepubliceerd, verschijnt na lange tijd van de markt te zijn verdwenen gelukkig vanaf 2009 weer. Mijn vreugde was groot toen Ger Apeldoorn mij liet weten in Eppo nummer 22 van dit jaar aandacht te gaan besteden aan de voorplaat van De postkoloniale spiegel, de Nederlands-Indische letteren herlezen, het boek dat ik met Rick Honings en Jacqueline Bel samenstelde en dat enkele weken geleden is verschenen. Die cover is getekend door Peter van Dongen, een van de beste striptekenaars op dit moment. Van Dongen heeft roots in Nederland en Indonesië. Het lot van Indische Nederlanders in Europa en in Azië vormt in zijn werk een belangrijk thema. Zijn tweeluik Rampokan is een van de indringendste verhalen over de dekolonisatie en de Indonesische strijd voor onafhankelijkheid.

Rick Honings en ik kwamen al snel op het idee om aan Peter van Dongen te vragen de voorkant van de cover van De postkoloniale spiegel te ontwerpen en te tekenen. Ondanks zijn drukke werkzaamheden stemde hij toe. Het resultaat is een omslag om in te lijsten. (Dat gaat dat overigens ook letterlijk gebeuren: binnenkort prijkt Van Dongens tekening ingelijst aan onze muren.)......