Bij Uitgeverij Atlas Contact is een nieuwe roman van Nelleke Noordervliet verschenen, Wij kunnen dit. In deze roman draait het om de opbloeiende liefde op tussen twee veertigers. Maar een nieuwe relatie beginnen op die leeftijd… lees verder…
Vorig jaar is de Maatschappij van start gegaan met de MdNL Boekenactie: speciaal voor onze leden selecteren verschillende uitgevers een bijzondere en aansprekende titel uit hun fonds en bieden deze tijdelijk met korting aan. Deze keer… lees verder…
Na een wekenlang ziekbed stierf Jacob Jan Cremer op 52-jarige leeftijd in juni 1880. Naar aanleiding van zijn overlijden ontving de redactie van De Geldersche Volksalmanak enkele gedichten om hem te gedenken. Zo populair was de schrijver van Betuwse schetsen bij een groot publiek:
Een Gelderschman is neergezonken
In ’t graf en Neêrlands natie weent.
Hoe schitterend heeft hij uitgeblonken
Door veel talenten hem verleend!
Hoewel men nu kan twisten over de literaire waarde van zijn werk, kan niemand hem zijn plaats in de vaderlandse letteren ontzeggen. Hij heeft immers de streekroman als literair genre geinitieerd. Hij was de eerste schrijver van dorpsnovellen in dialect. In zijn idyllisch-romantische schetsen over boeren en eenvoudige arbeiders wordt het deugdzame dorpsleven geïdealiseerd. Voor het eerst wordt de aandacht gevestigd  op de verbondenheid van de plattelandsbevolking met de regio, niet zelden melodramatisch en stichtelijk van aard. Maar hij schreef ook romans waaruit sociale bewogenheid sprak. In Fabriekskinderen, een bede, doch niet om geld uit 1863 beschrijft hij het zware werk van kinderen in een stoomwolspinnerij. Het was een felle aanklacht tegen de kinderarbeid, waartegen in 1874 dan ook een verbod werd uitgevaardigd. En is het toeval dat de datering van het handschrift van Hanna de Freule, waarin de arbeidersbeweging, die ijverde voor het recht op stakingen, aan bod komt, samenviel met het tijdstip waarop in Den Haag het Congres van de Eerste Internationale plaatsvond in de herfst van 1872?
De jonge Jacob groeide op in Arnhem en ging op kostschool in Oosterbeek. Toen duidelijk was dat een intellectueel beroep voor hem niet was weggelegd, deden zijn ouders hem in de leer bij de Oosterbeekse kunstschilder Frederik Hendrik Hendriks, bij wie hij landschappen leerde schilderen. Zijn doeken zijn niet onverdienselijk, maar hij is toch vooral de geschiedenis ingegaan als schrijver  van Betuwsche en Overbetuwsche Novellen. ‘Inkt vloeit beter dan verf,’ schreef hij aan de kerkinterieurschilder Johannes Bosboom.......