‘Ik wil een reportage maken over iemand die midden in het leven staat. Zou u die persoon willen zijn?’ Deze vraag stelt Fillegrijs aan een dame met een glanzende huid en een prachtig blauwgrijs kapsel, ze zit op een wit gelakt taboeretje naast een kleine ronde tafel. Ze bewaakt de garderobe van Mephisto, het kleine Stadstheater.
‘Bedoelt u levensecht?’ vraagt de dame.
‘Dat zou geweldig zijn! Of stoor ik?’ Fillegrijs wijst naar het blad Sterren en Gekroonde Hoofden op haar schoot.
‘Welnee, de voorstelling is net begonnen.’
De dame neemt haar bril af en sluit haar ogen even. Terwijl zij nadenkt trekt Fillegrijs een kruk bij en slaat het schutblad van zijn schrijfblok om. Hij popelt van schrijflust, hij heeft zijn Rollerbalpen meegenomen, een supersonisch ding dat zachtjes knettert als je ermee schrijft. Bij de rand van het papier voel je tintelingen in je vingertoppen. Dit helpt hem schrijfmeters te maken.
‘U moet wel bedenken dat ik geen tv ster of actrice ben, ook geen zangeres of filmster of prinses.’
‘Geeft niks, mevrouw.’
De dame bevoelt haar kapsel met haar vingertoppen en gaat rechtop zitten.
‘Mijn lieve man is drie jaar terug plotseling overleden. Toen het net gebeurd was, was ik compleet van slag, en soms leek het erop dat ook ik was heengegaan. Ik wist niet hoe ik de zekeringen in de knoppenkast kon vervangen; wat een device was, welke cookies ik moest kiezen, waar een vleugelmoer voor diende, wat box 3 betekende, nou ja, teveel om op te sommen. Ik ging online beginnerscursussen doen. Windows Thuis, Handig Thuis, Mediteren zonder Poespas. Alles bij elkaar, heel pittig en afmattend, zeker voor iemand van mijn leeftijd. Gelukkig kon ik me ontspannen met dit soort droom-stuff, een behoefte die ik kende van mijn tienerjaren.’ Ze streelt de cover van het tijdschrift op haar schoot en begint met een warm, fluwelig stemgeluid klankrijke artiestennamen uit te spreken en de sprookjeshuwelijken van royals, filmsterren en scheepsmagnaten op te hemelen, om vervolgens zonder blikken of blozen keihard in te hakken op hun scheidingen en seksschandalen, hun alcohol- en drugsverslavingen, het gif van geldzucht, jaloezie en wraaklust.
De dame sabbelt een poosje aan een poot van haar bril, en stapt dan over naar de cursus Mediteren zonder Poespas.
‘Sja, altijd dat gedroom, ik raakte eraan verslaafd, jij zal waarschijnlijk zeggen hooked. Het ging sluipenderwijs, maar dankzij deze cursus ben ik nu zo goed als clean. Weet je wat ik leerde? Dat je er altijd voor moet zorgen dat je je ziel niet …’ Ze hapert, zoekt naar woorden.
Fillegrijs kijkt op, met zijn pen op het papier. ‘Ziel?’
‘Ja, ziel.’
‘Wat bedoelt u? Je goede naam?’
‘Nee, nee! Let op, dit verloopt in fasen.
A. Ontspanningsoefeningen.
B. Je ego strelen en verwennen door je lievelingsidool op te roepen. Ik ben van de oude stempel en kies Brigitte Bardot, afgekort BB, waar ik als graatmagere vijftienjarige eindeloos mee dweepte.
C. Kruip in de huid van je idool.
D. Ik wil licht gebronsde, slanke en toch ronde vrouwelijke vormen hebben, zwoele lippen, lange verleidelijke wimpers. Ook wil ik graag eens aanzitten bij een diner ter ere van mijzelf of het behoud van zeehonden. En ergens in de buurt van Porto Ercole heerlijk liggen zonnen op de voorplecht van een luxe jacht. - Dit vasthouden en rustig ademhalen. Zèg, luister je nog wel?’
Fillegrijs volgt haar spoor allang niet meer en zit nu bijna op de schrikrand van het tweede vel. Hij knikt haar vriendelijk toe met de pen op het papier.
‘E. Toen ik me dit alles goed had voorgesteld en ingebeeld, kreeg ik opeens te horen dat ik mijn zin kon krijgen. Voor de volle honderd procent! Wat een eer! zei ik bedeesd, maar ik wil natuurlijk niet vergeten dat Ik het ben die nu BB geworden is. De helft is mooi genoeg.
Niets daarvan, zei de strenge stem die mij dit aanbod had gedaan. U laat uw eigenheid dan los en kiest ervoor die andere persoon te zijn, AA, BB, CC, wie ook. U kiest hiervoor met huid en haar, met hart en ziel.
Nou, wat denk je dat ik koos?’