Herinnert u zich Boerin Bertie nog? Natuurlijk wel, want net als ik kijkt u heimelijk graag naar Boer zoekt vrouw. Bertie, inmiddels met veel voorkeurstemmen in de Provinciale Staten van Zeeland gekozen, wekte de indruk dat ook Lesbos tot de Zeeuwse eilanden behoort. Zij heeft haar voorgangsters, een ontroerend blijk daarvan is te zien op de begraafplaats van Biggekerke, even buiten het dorp gelegen. ‘Op akkerland, met duinen in ’t verschiet,’ zoals M. Nijhoff het omschreef in een gedicht. Een gedicht dat overigens over het villaatje ging dat hij in 1930 nabij Biggekerke liet bouwen, in plaats van over de begraafplaats, maar de uitzichten zijn eender. Dat huis aan de Valkenisseweg werd de favoriete plek van zijn vrouw, die zich in de literatuur onder de gender-neutrale naam A.H. Nijhoff presenteerde.

Het huwelijk was vooral een formele aangelegenheid, beide echtelieden beminden een aantal vriendinnen. Ze móesten trouwen in 1916, en het moetje kreeg de naam Faan Nijhoff. Deze zoon maakte het prachtige gebaar – zo kan het óók – zijn moeder symbolisch te herenigen met de vrouw die vermoedelijk de grootste liefde van haar leven was, de Engelse kunstenares Marlow Moss (1890-1958). Op het graf van A.H. Nijhoff liet hij namelijk een werk van haar geliefde plaatsen, een ‘Sculptural Form’ volgens de driedelige dissertatie die Lucy Harriet Amy Howarth in 2008 aan Moss wijdde. Het beeldje uit 1943 haalde zelfs het chique kunsttijdschrift The Burlington Magazine. Het marmer is niet wit meer, de rest van het bescheiden graf is wat verweerd, maar de mooie gedachte blijft het geheel glans verlenen.