Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over Verzachtende omstandigheden van Lotte Dodion:

Grijnzen, gniffelen, grinniken – het zijn geen gebruikelijke reacties wanneer je gedichten leest. Maar voor de poëzie in Verzachtende omstandigheden geldt dat een lach mag. Het is een bundel van de Vlaamse Lotte Dodion (1987), die in 2016 debuteerde met Kanonnenvlees en in 2022 Studio Haiku, een handleiding voor haiku-avonturiers publiceerde. In haar nieuwe werk is de lach misschien het meest gepast bij de afdeling ‘Ombudsdienst voor historisch herstel van epische blunders’. Epische blunder nummer één is de achterstelling van vrouwen, maar bij Lotte Dodion slaan ze terug. Niemand minder dan Eva laat weten: ‘Ik kap met de slang uit de boom kijken./ Ik wandel naar de haag en met een schaarsprongetje over de omheining/ verdwijn ik’. Maria, inderdaad dé Maria, doet er een schepje bovenop. Ze legt de engel, die haar bezoekt om Jezus’ geboorte aan te kondigen, het concept consent uit: ‘Een kind maken, dat is participatief nu’.

De dichteres diept zogenaamd een fragment uit de Oudheid op, niet van Homeros maar van Homera. ‘Drie godinnen met A-klasse oerkracht’ nemen het woord en dat zorgt voor andere verhoudingen: ‘Aan de ronde tafel/ houdt zelfs Zeus zijn wafel’. Met zulke vrolijke rijmen gaat ze een paar bladzijden door. Het verhaal is nog niet helemaal voltooid, maar de mens mag hopen ‘op de nakende finish, de nederlaag/ van dit gruwelkwaad,/ het monster genaamd Patriarchaat’.

Lotte Dodion brengt volop boodschap in haar werk, alleen mijdt ze daarbij tranentaal en zwaarzin. Ze verrast met een dikke dichtbundel (ruim boven de honderd bladzijden) zonder een dikke toon. In een mooie reeks volgt ze dromen en dromers: ‘je bent een parkeervak/ dat buiten de lijntjes wil/ experimenteren’, Dromen zijn bij haar geen bedrog. Andersom lijkt een lang gedicht met de stellig overkomende titel ‘Dit zijn de feiten’ elke stelligheid onderuit te halen. De feiten zijn hooguit fragmenten, flarden, flitsen. In een gedicht ‘Kies’ kiest ze voor allerlei edele dingen maar vooral voor geestige formuleringen: ‘Kies gelijke kansen met een plafond op lultolerantie’. En kies vooral, denkt de lezer erbij, voor glimlach in plaats van grimmigheid.

Mario Molegraaf

Verzachtende omstandigheden, Atlas Contact, paperback, 128 pag.,  € 22,99  
ISBN: 9789025477486