Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over Richtingloos navigeren van Esohe Weyden:

Esohe Weyden (1999) heeft haar dichtbundel Richtingloos navigeren van een nogal prozaïsch nawoord voorzien: ‘Toen ik in 2017 professioneel aan de slag ging met mijn poëzie, beloofde ik aan mezelf en mijn omgeving dat ik me in mijn werk nooit zou wagen aan het thema van de liefde’. U begrijpt het al: belofte gebroken, de lasten, listen en lusten van de liefde hebben ook haar – juriste, van 2025 tot 2027 stadsdichter van Antwerpen en auteur van de bundel Tussentaal (2022) – overweldigd. Ze bedankt haar ouders voor de ommezwaai. ‘Ik ben het kind van een succesvolle liefde,’ laat ze weten. ‘Van een Nigeriaanse moeder en een Belgische vader.’

De gedichten in Richtingloos navigeren vormen een verhaal, in heel directe taal, zoals je mag verwachten van iemand die aankondigt: ‘Geen mantels van verbloeming meer voor mij’. Toch zijn er boeketjes beeldspraak, bijvoorbeeld: ‘De getallen blijven zo lang bestaan/ als de duur van Le Mans’. Een verwijzing naar de 24 uur van Le Mans, de autorace waarbij het erom gaat wie in één etmaal de meeste rondjes rijdt.

Rondjes rijden, zo’n idee krijg je ook bij deze bundel: vooral vanwege alle racebanen, tollen, draaimolens van gevoel. ‘Zolang we onze emoties in woorden rollen,/ verdrijven we de pijnen uit onze lijven,’ is de poëtica van Esohe Weyden. ‘Mijn hart is overvol,’ zegt ze ook, alsof er één lezer is dat niet heeft begrepen.

Het wonder van de liefde verklaard, door een beginner die zich geleidelijk tot gevorderde ontwikkelt. Er zijn geen vlinders in de buik, wel ‘azuurblauwe vlinders in een bokaal/ die botsend tegen de wanden/ rondfladderen’. Dat kan niet goed aflopen, en het loopt ook niet goed af, maar de dichteres komt tot inzicht. Ze ontdekt dat voor ware liefde eigenliefde is vereist. ‘Ze past me’ heet een interessant gedicht waarin zij en haar schaduw versmelten, deze chaperonne kruipt onder haar huid, ‘sticht een thuis,/ besluit nooit meer te zoeken’. Waarna het oude verhaal begint met een nieuw fundament. Hij komt: ‘hier/ schuil ik in de krommingen/ van zijn lichaam’. Met zo’n stadsdichter gaat Antwerpen liefdevolle tijden tegemoet.

Mario Molegraaf

Richtingloos navigeren, Pelckmans, paperback, 80 pag., € 22, – 
ISBN: 9789463838368