Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over De weg naar huis van Juliën Holtrigter:

Mogen we voortaan weer feiten? In de kranten, juist ook de kranten die zich beroepen op kwaliteit, zien we enkel nog feiten achter een scherm van vooringenomen opinie. Zelfs het weerbericht lijkt soms door ideologie bepaald: over een jaar of twintig zwaait er wat in plaats van hoe hard waait het vandaag. Een van de personages uit De weg naar huis, de achtste bundel in vijfentwintig jaar van Juliën Holtrigter, heeft er ook last van: ‘iets kan echt zijn of namaak, wat echter, wat nepper,/ een kwestie van vage gradatie, mijn blik wordt/ voortdurend gestuurd’. Welkom in het schimmenrijk van desinformatie, alles is onduidelijk geworden, zelfs de vraag ‘wat is kwaal en wat medicijn?’

Volop hedendaagse problemen dus bij Juliën Holtrigter (1946, onder zijn echte naam Henk van Loenen ook als beeldend kunstenaar actief). Toch lijkt zijn poëzie in sommige opzichten afkomstig uit een vervlogen wereld. Een wereld van regelmaat, zijn bundel bevat drie afdelingen met telkens 14 gedichten, die bovendien vaak 14 regels tellen. Maar sonnetten willen het doorgaans net niet worden, een aanwijzing van hoezeer traditioneel en modern wringen.

Er zijn ook volop verwijzingen naar de Bijbel, het oude boek, naar de verloren zoon, naar Jozef in zijn put, naar de muren van Jericho en wie weet zelfs naar de, een of helemaal geen goede herder: ‘Meer houvast is er niet dan het gemurmel/ van een onzichtbare bron’. Engelen zijn er niet meer, volgens de dichter. Hij ziet juist wel ‘nieuwe profeten die aanschurken/ tegen de buik van het volk’.

Poëzie met patserwagens op de trottoirs en pakjesbezorgers, met drones en laptops. Maar ook poëzie met het besef dat al deze verworvenheden betrekkelijk zijn: ‘van vuistbijl tot smartphone duurde/ een nanoseconde vanuit de Orionnevel gerekend’. De eeuwigheid, die loert achter deze gedichten. Met alles wat daar volgens Holtrigter bij hoort: ‘Geloof, strikt gezien overbodig, toch nodig misschien’. Een geloof in ‘laat ieder zijn leven leiden, dat ene/ van u, dat nog niet was geleefd’. Een geloof lijkt het in de kaalste feiten.

De weg naar huis, De Harmonie, paperback, 56 pag., € 20,-
ISBN: 9789463361996