gepubliceerd op 30 maart 2024
Poëzie van nu 77: ‘Koeiendagen’ van Kira Wuck

Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over Koeiendagen van Kira Wuck:

De liefde is stuk bij Kira Wuck. Daarover gaat haar bundel Koeiendagen, opus drie na Finse meisjes en De zee heeft honger. Over wachten bij Burger King ‘op iemand van wie je hoopt dat hij blijft’. Over de tegenstelling tussen overdag ‘de schrijver met het opgeruimde karakter’ en de nacht als ‘vijand die in je hielen bijt als je bijna slaapt.’ Over hoe het verder moet met je gebroken leven, wijze raad in de gebiedende wijs: ‘was op tijd je ramen/ het ontspant je blikveld/ neem een hond/ huil op gezette tijden/ loop/ zet je ene voet voor de andere/ daarna wisselen je voeten elkaar af.’

Gedichten voor dagelijks gebruik, gedichten zonder gebruiksaanwijzing, gedichten waarbij het instinct in plaats van het intellect domineert. Ze legt zonder omwegen uit: ‘Als ik mijn gedachten niet vertrouw/ luister ik naar mijn lichaam.’ Ik moet denken aan een van de wonderbaarlijkste gedichten van de grote Griek Kavafis (1863-1933), ‘Herinner je, lichaam’. Bij Kira Wuck (1978) herinnert zich haar mond, weten haar vingers, terwijl de handen van haar voormalige beminde ‘elke zwakte’ van haar skelet kennen, ze ‘hebben elk gewricht duizend maal gewogen/ gevouwen/ liefgehad.’

In het slotgedicht kiest ze resoluut: ‘je kan met me gooien/ maar niet op me gaan staan/ ik veer niet terug/ en vertrek maar één keer.’ De bundel was juist in een weifelende stemming begonnen, in een heet land, waar de zon (een vreemd geval) ‘woekert als frituurolie’. Intussen telt ze treurig haar ‘koeiendagen’. Je bent geneigd véél achter dat woord, verheven tot boektitel, te zoeken. Volgens mij wil ze alleen aangeven dat ze in India is, land van de heilige koeien. Steevast zegt ze niet meer dan ze zegt. Zo krijg je poëzie op de tast, poëzie van het tasten, poëzie waarin je alles kunt vastpakken maar die wel degelijk verrast. Bijvoorbeeld wanneer ze terugdenkt aan het serviesgoed van haar geliefde: ‘de lelijke kopjes zocht ik in elke kringloopwinkel’. Alles moet stuk, niets mag stuk. Gedichten over redden wat (niet) te redden valt.

Mario Molegraaf

Koeiendagen, Uitgeverij De Geus, paperback, 64 pag., € 18,99
ISBN: 9789044549867