Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over Simones en Dianina van Liesbeth Lagemaat:

Een episch gedicht? Je bedoelt het genre dat Homeros & Co beoefenden? Inderdaad, voor minder doet Liesbeth Lagemaat (1962) het niet. De woorden staan niet zomaar voorop haar dikke bundel Simones en Dianina, je kunt heus van ‘een episch gedicht’ spreken. De dichteres is eerder geprezen vanwege haar lef, maar dit is een wel heel bijzondere onderneming. Ik zou niet zo gauw iets vergelijkbaars in de moderne Nederlandse poëzie kunnen aanwijzen. Enigszins in de buurt kwam alweer een halve eeuw geleden Hans Warren met De Olympos, waarin de Griekse goden werden aanbeden alsof ze nooit van hun besneeuwde berg waren verdwenen.

De Oudheid lijkt soms ook nabij in deze gedichten van Liesbeth Lagemaat. Door de namen van de hoofdpersonen, maar er is ook een agora, een amfoor, een ouroborus, een Polis. Toch voert ze ons naar andere tijden. Een benauwende versie van de nabije toekomst, zou ik zeggen, waarin nog maar twee zuivere schimmen op aarde rondlopen. Dat zijn de helden of eigenlijk de antihelden van het epos, Simones en Dianina, de enigen die nog openstaan voor het hogere. Uiteraard Liesbeth Lagemaats versie daarop, met veel verwijzingen naar Hildegard von Bingen, een mengeling van mystieke rimram en wazige dogmatiek.

Misschien overtuigt de poëzie daarom niet altijd, maar de poging blijft indrukwekkend, ook al vanwege de veelstemmigheid. Zelfs een kathedraal voert het woord, een kathedraal met zelfspot die het niet betreurt ‘het pretpaleis van boktorren en kerkratten’ te zijn geworden. Dan is er Dianina, die zich verdiept in het mysterie van de slaap, ‘die wonderbaarlijke toestand waaraan wij toch minstens/ een derde van ons bestaan schatplichtig zijn’. We maken verder kennis met de vierentachtigjarige Simones, bij wie de ‘slaapzucht’ ook effect heeft gehad op lijf en ziel.

Inmiddels kijkt Heer Kraai toe en laat zich af en toe gelden. Heer Kraai die zegt uit te maken ‘wat er gebeurt’ en zich verbaast over de menspoppen: ‘ze slenteren als blinden door hun stadjes’. Zíen lukt alleen het duo uit dit dichtwerk, een dichtwerk in het teken van de geheime wens van alle grote poëzie: goden gevraagd.

Mario Molegraaf

Simones en Dianina, Wereldbibliotheek, paperback, 160 pag., € 24,99
ISBN: 9789028453029