Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over Sunset Industries van Jens Meijen:

Een klein genre met een grote mond. Dat is de poëzie van vandaag op haar best, poëzie als die van de Vlaamse auteur Jens Meijen (1996). Poëzie die misschien door een paar honderd mensen wordt gelezen, maar desondanks klinkt alsof een miljoenenmenigte wordt toegesproken. Poëzie waarin eeuwige waarheid en verontrustende actualiteit samengaan. Xenomorf heette Meijens debuutbundel uit 2019, en vreemdsoortig waren de gedichten zeker. In het mooiste gedicht nam hij de lezer mee naar Zoutelande, het dorp aan zee wordt het middelpunt van de kosmos waar heel de evolutie van de mens zich voltrekt. De nieuwe bundel, Sunset Industries, voert ons naar Atlantis, een mythische wereld die toch bekend terrein lijkt.

Atlantis begint de geschiedenis ‘zuiver, ongeschonden, door goden beveiligd’. Maar het rijk wordt van alle kanten bedreigd nu er sprake is van ‘het ontwaken uit het ontwaken uit het ontwaken’. Een dergelijk effect lijkt Meijen met zijn dichtwerk te willen bereiken. Een sprookje, geen sprookje van er-was-eens, maar een sprookje van er-zal-niets-meer-zijn. Of een griezelfilm waarin je ineens zelf rondloopt, als slachtoffer en als dader. Of een ijldroom die nuchtere werkelijkheid blijkt. Hoe te slapen ‘wetend van de wateren/ die mensen van matrassen halen?’ Het verwoestende water komt, onstuitbaar, en net als in het bekende Bijbelverhaal hebben de mensen het op een of andere manier aan zichzelf te wijten.

Ze zijn, om het bewogen relaas van de dichter overzichtelijk, veel te overzichtelijk samen te vatten, losgeraakt van de natuur, van hún natuur. De dichter verwijst naar peuters, ‘ze zijn gezond, hebben vroeg geïnvesteerd in bitcoin’. Naar lichamen die ‘dienen als oogstplaats voor organen’, Naar ‘een koning, rijker dan alle anderen op aarde samen/ wiens bed zich bevond aan de rand van een klif’.

In Sunset Industries kijken we uit vanaf die klif, worden we medebewoners van Atlantis. De dichter raakt ons, de luttele aanwezigen op zijn tribune, niet met verheven woorden maar met herkenbare details: ‘was vanochtend de laatste boterham, de laatste keer naar de wc, de laatste gemorste koffie op de plastic Peppa Pig-placemat?’

Mario Molegraaf

Sunset Industries, De Bezige Bij, paperback, 96 pag., € 21,99
ISBN: 9789403171111