gepubliceerd op 1 oktober 2022
Poëzie van nu 24: ‘Slangen’ van Dominique De Groen

Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over Slangen van Dominique De Groen:

De uitgeverij ‘het balanseer’ was me onbekend. Van de dichteres Dominique De Groen had ik nooit gehoord. Op haar poëzie in Slangen krijg ik nauwelijks vat, ze zegt zelf: ‘Betekenis glijdt van me af als water van teflon.’ Maar toch ben ik in de ban van deze dichterlijke onderneming. In het middelpunt (of is het toch aan de rand?) vinden we de ouroboros, de mythische slang die in de eigen staart bijt, rond en rond en rond. ‘Ik een snoezige ouroboros, zuig mezelf met mijn/ bekkenbodemspieren naar binnen.’

Zeer lijfelijke poëzie, en ze gaat nog verder. De bij nader inzien toch niet zo snoezige ouroboros klimt een afvalcontainer in met talloze maden en rottend vlees. De hompen schuift ze haar vagina in. De dichteres zegt ergens tussen haakjes: ‘is dit niet iets te euh te?’ Ze heeft vast gelijk, maar schraal is ook in de poëzie een groter gebrek dan overvloedig. Zo’n zijdelingse opmerking wijst op zelfverzekerdheid. Net als het terloopse ‘Dominique, wat is de diversiteitsaanpak in jouw werk?’

Dominique De Groen (1991) heeft, al wist ik van niets, eerder drie dichtbundels gepubliceerd, Shop Girl, Sticky Drama en Offerlam: ‘Het offerlam is op de vlucht voor het klimaat. Het offerlam is een wapen van massaconsumptie.’ Maar Slangen, één lang dichtwerk, intens als een ijldroom, maakt de meeste indruk. Overal kruipen de dieren rond: ‘de lange duistere nachten van angstzweet, koude vloeibare/ slangen uit de poriën van het universum, sissend, krioelend.’

De hoofdpersoon is een slang die het vel afwerpt, of is het toch een jonge vrouw die iets gemeen heeft met Britney Spears? Popmuziek klinkt overal in Slangen. In deze poëzie wordt afscheid genomen van de huidige, haastige wereld. Motorrijders roepen de hoofdpersoon tot de orde: ‘ze sissen dat we gemaakt zijn voor werk en verveling.’ Maar zij kiest voor vervelling in plaats van verveling. De slangen gaan eraan: ‘zie ze stikken in hun dure drankjes’. Literatuur en leven die balanceren tussen actualiteit en apocalyps. Het duizelt de lezer, oog in oog met het vuur dat verzengt, of is het toch verzoent?

Slangen, het balanseer, paperback, 40 pag., € 19,50
ISBN: 9789079202867