gepubliceerd op 17 mei 2022
Poëzie van nu 11: ‘Oerhert’ van Astrid Haerens

Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over Oerhert van Astrid Haerens:

Roze papier! De gedichten in Oerhert, de eerste dichtbundel van Astrid Haerens, zijn gedrukt op hevig roze papier. Dat zou bij minstens 97 van de 100 poëten alle aandacht van de lezer afleiden. Maar niet in dit geval, de gedichten zijn zo kleurrijk, fel, indringend dat je elke achtergrond vergeet. Vijf jaar geleden publiceerde Astrid Haerens (geb. 1989), woonachtig in Brussel, een niet al te opvallende roman Stadspanters. Ook dus met een merkwaardige diersoort in de titel, en haar literatuur heeft zeker iets dierlijks. Steeds weer meldt zich in deze poëzie, tussen de eerste afdeling ‘Opkomst’ en de laatste afdeling ‘Exit’, het oerhert ‘met transparante tong/ die je likkend een gladde waarheid schenkt’.

Kan het lijfelijker? Het dier in ons. Geen menselijke subtiliteiten, filosofie, abstracties. Nee, in de plaats van de geest heerst hier het lichaam. De banaliteit, of juist niet, van borsten en benen, van bloed en buik, van braaksel, bot en baarmoeder. Een baarmoeder die bij Astrid Haerens ‘als een warme motor optrok’. Dat is nog eens oog voor detail. Ze mijdt hardnekkig de nietszeggende grote lijn, maar zoekt de luidruchtige bijzonderheid.

Iets wat bijvoorbeeld ‘enkel in petrolblauw blauwoogblauw eendenblauw gedijt’. Geen wonder dat je het roze papier niet meer ziet. De dichteres gaat op zoek naar het specifieke en unieke, voelen wat nooit iemand voelde. Maar het onbevangen dier stuit op de onvermijdelijke grens van de gevangen mens: ‘welke woorden/ kun je verder nog gebruiken in deze soep van afgesleten taal’.

Het nieuwe in het alledaagse. Astrid Haerens bereikt het door de algemeenheden opzij te schuiven. In plaats daarvan maakt ze een heel precieze inventaris op van het lichaam van haar geliefde: ‘bladzachte oren wildemanskruid/ de consistentie van blauw haar de grillige contouren van een schedel’. Aan het eind van dit liefdesgedicht komt ze met een belofte. Een belofte die zich, denk ik, niet slechts uitstrekt tot de seks, maar ook tot de rest van het leven en de kunst. Een belofte, tien keer zo roze als het papier van Oerhert: ‘nooit zal ik arriveren in mijn komen.’

Oerhert, Uitgeverij Atlas Contact, paperback, 64 pag., € 21,99
ISBN: 9789025471545